Kinderen verkeren tot ongeveer de leeftijd van 7 jaar in THETA-golven

Wil jij je kind nog beter begrijpen? Lees dan onderstaande en krijg aan het eind een leuke tip om dit te kunnen toepassen. 
Ook kun je dit filmpje bekijken, waarin ik nog meer uitleg over waarom het zo belangrijk is te weten hoe het brein van je kind werkt, tot de leeftijd van ongeveer 7 jaar. 

⁣———————————————————————————————–

De menselijke evolutie heeft gezorgd dat ons brein bijzonder veel overtuigingen in ons geheugen op slaat. De hersengolven van kinderen verschillen met die van volwassenen. ⁣

In de leeftijd van twee tot 7 jaar wordt de hersenactiviteit gekenmerkt door Thetagolven. Dit zijn laagfrequente hersengolven die ook gebruikt worden bij een hypnose sessie zodat er makkelijker verandering tot stand kan komen.⁣
Er is weinig tot geen besef van het fysieke lichaam (ontwikkelen van motoriek, kracht en kunnen, lomp & onhandig) . Hypnose is dus een natuurlijke staat van zijn. Een staat zoals je die kent tussen slaap en waken in. ( jij kan dit interpreteren als; niet bij de les zijn, niet luisteren zoals jij dat wilt, afwezig)⁣

Je kunt je voorstellen dat kinderen vanaf de geboorte tot ongeveer 7 jaar in staat zijn om middels deze lagere frequenties, veel informatie in het brein op te nemen. Het bewustzijn is nog onvoldoende ontwikkeld, waardoor er geen filter of referentiekader is en alle informatie gemakkelijk geabsorbeerd wordt. Tot ongeveer 7 jaar slaan kinderen alles op wat zij horen, zien, ruiken, proeven en voelen. Dit gaat ook over overtuigingen, houdingen en gedrag van ouders, opvoeders, leerkrachten, broers en zussen. Kinderen ontwikkelen via hun zintuigen, ze nemen waar en slaan dit op als feiten in het brein.⁣

Dat betekent dat; ‘goed voorbeeld doet goed volgen‘ in deze fase extreem belangrijk is. Tot de leeftijd van 7 jaar wordt alles vastgelegd in ons onbewuste mind. Eenmaal geprogrammeerd, besturen ze ons functioneren voor de rest van ons leven, totdat we de keus maken om ze te herprogrammeren.⁣

Boodschappen die je als kind kunt horen als: ‘jij bent dom’, ‘jij bent druk’, ‘jij bent niet goed’, worden als feiten opgeslagen in het onbewuste geheugen. Op deze manier is zelf afwijzing geboren. Het vormt onze belemmerende overtuigingen die ons verdere leven gaan bepalen. Communicatie naar onze kinderen is dus extreem belangrijk! ⁣

Wetenschappers waaronder Bruce Lipton, Candace Pert en Joe dispenza beweren dat onze cellen intelligent zijn. Ze vormen een soort van collectieve stem in ons systeem. Onze volledige fysiologie, emoties, gedachten en gedragingen voegen zich naar onze onbewuste overtuigingen. Ons onbewuste is niet onze vijand, het is meer een databestand die produceert wat het geleerd heeft in de vorm van opgeslagen programma’s. Soms heb je dus even een reboot of upgrade nodig. ⁣

Tenslotte maken we maar 5% bewust mee, kun je nagaan hoe belangrijk het is om overtuigingen te veranderen op onbewust niveau. ⁣

Een hele leuke oefening is om met je kind te gaan praten of iets te veranderen wanneer je kind in zijn spel zit. Ook kun je dan heel goed positieve affirmaties uitspreken. Je kind hoeft niet de volledige aandacht op jou of het te veranderen te richten, maar kan in het spel dit onbewust opslaan.⁣

⁣Laat me weten of je dit al wist en toegepast hebt. 👊🏻❤️✌🏻 ⁣

⁣Op naar jullie positief samenzijn!
Liefs Nathalia⁣

Reactie op artikel: “5 hilarische opvoedtips voor kinderen”.

Een tijdje geleden las ik ‘5 hilarische opvoedtips voor kinderen van schrijver Els Rozenbroek’. Ik sta altijd open voor tips van een ander, want uiteindelijk leer je meer van elkaar, dan alleen. En als het goed is blijf je leren tot aan je dood.

Toen ik verder las zag ik staan, ‘ouders geven kinderen teveel macht’.
Ok interessant dus ik ging lezen. Na de eerste opvoedtip voelde ik een borrel in mijn buik en moest lachen. Los van het feit dat de mindset van deze mevrouw anders is dan die van mij, vroeg ik mij af of zij zich in een narcist heeft verdiept.

Ik ging verder met lezen en de koptekst van de tweede tip, liet me fronsen. Voordat ik aan het eind van het artikel was, voelde ik een soort boosheid in mij opkomen. Deze benadering is verre van de benadering die ik voor ogen heb bij kinderen.

Bij deze wil ik mevrouw Rozenbroek bedanken, want zij heeft mij geïnspireerd om het volgende te schrijven;

Ik ben zo blij dat er zoveel mensen zijn die bewustzijnsverandering meemaken en meegroeien met de revolutie. En inderdaad erkennen dat je te maken hebt met de tere ziel van je kleine wonder.

Als ik begin bij de draagdoek, wat vroeger veel werd gebruikt en in heel veel landen als gewoon wordt beschouwt. Is dit tevens een keuze die je maakt op het moment dat je dit doet. Wanneer jij dit bewust doet is het geen opoffering, maar kiezen voor juist jouw leven wat bij je past en bij je kind.  
Waarom zo zwart wit? Je kind de hemel in prijzen kan op vele verschillende manieren. Er zijn inderdaad onderzoeken waarin vermeldt wordt dat de verkeerde vorm van aanprijzen kan leiden tot een narcist. Dus zoek de juiste manier.

Je leeft toch met z’n allen in huis? Waarom zouden kinderen dan geen inspraak mogen hebben? Stimuleer je ze dan niet nadenken, beslissingen te nemen, de gevoelens te onderzoeken en emoties te uiten? Leren de kinderen dan juist niet dat er ook minder leuke aspecten aan zitten? Zodat ze dit kunnen meenemen in het leven zonder ouders.

Slaan? Ja sommige doen het wel, andere doen het niet. Ik zelf heb mijn kinderen nog nooit geslagen, omdat ik vind dat je dit met communicatie, luisteren, liefde, eerlijkheid, duidelijkheid & consistentie af moet kunnen. Slaan is mijn ogen een teken van onmacht om de situatie snel afgehandeld te hebben.

Beste lezer als ik je nu vraag; wat gebeurde er vroeger bij je thuis of in de opvoeding wat je graag anders had gezien?  Of waar had jij meer baat bij gehad als je ouders dit anders hadden gedaan?

Als ik kijk naar mijn eigen leven, ik was zo iemand die kokhalzend achter haar bord zat, totdat het donker werd, want ze moest haar bordje leegeten.
Wat heb ik daar geleerd? De dingen die ik op moest eten, eet ik nu niet. Maar ik eet wel heel veel. Ik weet het enige over gezonde voeding en dit draag ik over aan mijn kinderen. Maar mijn ouders konden daar ook niks aan doen.
Van ouds af aan is de regel, bord leeg eten en eten wat de pot schaft.
Waarom??? Wat leert een kind daarvan?

Ik wil niet zeggen dat kinderen niet alles moeten leren eten en dienen te proeven. En dankbaar te zijn dat er eten is en dat er voor je wordt gekookt. Maar dan ineens als je groot bent, mag je zeggen wanneer je bij iemand eet; “sorry ik lust dit niet, of nee dankjewel ik eet thuis, want dat eet ik niet”.

Wij zijn geprogrammeerd om te overleven naja onze grootouders en die hebben dit aan ons overgedragen. Want in de oorlog moest je overleven, zuinig zijn met wat je had. En dat is goed. Want zuinig zijn op en dankbaar zijn voor alles wat je in je leven hebt is zeker een goede eigenschap.

En dan nachtmerries en ‘s nachts wakker worden en bang zijn. Ow ik heb ze zoveel gehad. Ik wilde mij veilig voelen en dat voelde ik niet als ik alleen op de kamer lag.  Zo dankbaar ben ik mijn ouders dat ik soms bij ze mocht kruipen of dat mijn broer bij mij of ik bij mijn broer op de kamer mocht.
Wat had ik geleerd als ik alleen, bang verdrietig in mijn kamer moest? Nu heb ik meer tijd gekregen of ‘speciale momenten’ om te leren dat het niet angstig is. Hier laten onderzoeken zien dat zachtheid en bescherming zelfs voorkeur hebben boven voedsel voor een kind in zijn eerste levensjaren.
En met de ervaring en kennis die ik nu heb, zou ik mijn kind leren met die angst om te gaan i.p.v. dat mijn kind dit alleen moet trotseren.

Hoe ben je op de wereld gekomen? Toch samen met iemand? 9 maanden zit je in de buik van je moeder. 9 maanden ben je niet alleen. 9 maanden voel je direct warmte. En ineens moet je alleen? Tuurlijk het doel is om uiteindelijk alleen je weg te gaan. Maar heb jij als ouder niet de verantwoordelijkheid en de verplichting om dit gaandeweg te leren aan je kind?

Iedereen is anders, gelukkig wel anders zou t pas saai worden. Wat bij de een wel werkt hoeft bij de andere niet te werken.
En ok sommige kinderen maken misbruik van de situatie, maar wanneer je in gesprek gaat met je kind weet je heel goed wanneer het menens is en wanneer niet.

Dus jou reactie, kennis en handelen bepaalt hoe je kind daadwerkelijk iets leert om hier mee om te gaan.

En als we het toch over bewustzijn hebben dat de antwoorden in jezelf te vinden zijn, jij bent je bron, denk dan na over het volgende:
Waar wij met onze conditionering ver van de bron af liggen, zo dichtbij de kinderen nog bij de bron staan en dus beter kunnen vertellen wat zij nodig hebben.

Waarom dan op de ouderwetse manier? Terwijl er inderdaad een revolutie plaatsvindt. Wij willen pijn vermijden en plezier verkrijgen. Dus wat moet je doen voor het plezier. Hoe kun je het beste uit jezelf en je kind halen?

Natuurlijk heb je als kind je te schaften naar je ouders en heeft ieder zijn eigen regels, waarden en normen. En als kind heb je je daaraan te houden. Maar de manier waarop je dit overbrengt kan nog steeds op een liefdevolle positieve manier, waarin rekening wordt gehouden met elkaar gevoelens en wensen.

En nee kinderen hoeven niet altijd hun zin te krijgen. Hoe hebben wij geleerd iets duidelijk te maken op het moment dat wij op aarde komen? Vaak begint dit door jengelen en huilen. Dus dienen wij onze kinderen te leren hoe zij dit anders kunnen communiceren en duidelijk te maken. En als je van vroegs af aan duidelijk maakt dat nee nee is, zullen zij daar met respect mee om gaan, omdat jij ook respect hebt voor ‘het zijn’ van je kind.  

Inderdaad dragen ouders vaak bij aan het vervelende gedrag van de kinderen. Maar hoeveel opvoeders weten hoe ze het beste met kinderen kunnen communiceren? Hoeveel opvoeders weten wat de beste manier is om een compliment te maken? Hoeveel opvoeders weten dat je met simpele massagetechnieken gedrag kan veranderen bij een kind? Hoeveel opvoeders weten dat er verschillende aspecten van de natuur kunnen bijstaan in de opvoeding met kinderen? Er zijn simpele oefeningen die je consistent kunt toepassen.

Een kind kiest jou zodat hij wat van je kan leren en omdat hij iets aan jou kan leren. Maar bovenal om liefde te geven en liefde te ontvangen. Want zonder enige vorm van affectie gaat een baby dood.

Liefs Nathalia

PS: wil het het artikel lezen? Je vindt hier de link.

Waarom zeggen kindjes niet ik hou van je tegen elkaar?

Lieve mensen ik hou van jullie! 

Als persoon, als mens, als de liefde die een ieder in zich heeft.
Van de positieve- en de ‘negatieve’ eigenschappen. Om samen te leren en te groeien. Wacht niet met zeggen; ik hou van jou, tot het te laat is!
Begin vandaag nog. Zie de liefde in alles om je heen en laat deze krachtige woorden, normaal woorden worden in onze samenleving. 

“Mama waarom zeggen kindjes niet; ik hou van je, tegen elkaar?”

Dat is een hele goede vraag!

“Soms maakt je hart een sprongetje als je echt lol hebt met een vriend of vriendin. Net als wij en elkaar dan knuffelen en zeggen ik hou van je.
Maar als je het tegen een vriendje of vriendinnetje zegt is het raar en niet gewoon. Ze zeggen het niet terug en kijken raar. Nou ik zeg het ook niet meer dan”.

Lieve schat, ik hou van je kan op verschillende manieren. Ik hou van jou op een andere manier, dan ik van papa hou. En ik hou van oma weer op een andere manier, dan ik van mijn vriendin hou. En eigenlijk zeggen wij het te weinig tegen elkaar. Dus dankjewel dat jij mij deze wijze les hebt geleerd en mij ervan bewust hebt gemaakt.

Want door te zeggen ik hou van jou;
zeg je dat je geeft om de ander
zeg je dat je de ander waardeert
zeg je dat je trots bent op de ander
zeg je dat je blij bent met de ander in je leven
zeg je dat de ander een speciaal plekje heeft in je hart

En dat is een hele mooie en lieve eigenschap.

Veel kindjes horen alleen ik hou van jou van de familie. En kinderen geven een andere betekenis aan ik hou van jou dan dat wij doen. Ik begrijp dat je het niet meer wil zeggen, maar wat als jij een verandering bij de mensen en kindjes teweeg kan brengen door ik hou van jou normaal te maken?
Dan kan je het uitleggen, bijvoorbeeld door te zeggen, ik vind je lief, wij kunnen echt lol maken en ik hou van jou als mijn beste vriend.
Of ik hou ervan hoe wij lol kunnen maken, dan maakt mijn hart een sprongetje.
Of Ik ben zo blij dat ik jou ken, want wij hebben superleuke momenten en dat maakt mijn hart blij. Ik wil je niet missen als een vriend, ik hou van jou.

Misschien dat kindjes het eerst raar vinden, maar ik weet zeker als je het vaak genoeg zegt er meer kindjes met je mee gaan doen.
Zie het als iets nieuws leren. Je vind het misschien spannend en moeilijk in het begin maar als je het eenmaal hebt gedaan ben je superblij met het resultaat.

Je bent en blijft mijn kanjer en nog belangrijker dat van jezelf, want dat is het aller- aller- allerbelangrijkste dat er is.
Ik hou van jou en blijf zeker zoals je bent!

Dj les; van zenuwachtig naar spannend & leuk!

Djino wilde graag een keer een DJ les volgen. Het leek hem leuk om te doen en wij stimuleren hem graag te onderzoeken wat hem leuk lijkt.
Zo heeft hij een jaar op kickboksen gezeten, verschillende diploma’s behaald met zwemmen en tekenles gehad. Nu staan keyboard les en Judo op het lijstje. Maar goed we hadden het over DJ les.

In de vakantie, op een woensdag om 14.00 uur hadden we een uur begeleiding. Voordat wij naar amsterdam reden hebben wij Djavi, de jongste van 2, afgezet bij zijn tante. Zo konden we optimaal genieten en er helemaal zijn voor Djino.

Onderweg werd Djino wat stiller en wat bleek.

“Hoe voel je je Djino, heb je er zin in?” Hij dacht even na en antwoordde; ”Nou mam ik heb er wel zin in, maar ben wel zenuwachtig. Ik voel zo borrel in me buik, net of ik soms geen adem kan halen”.

Ik zeg “ok ok, dat kan. Als we nu eerst eens het woordje zenuwachtig vervangen voor het woordje spannend. Net zoals je zwemdiploma, je kon al zwemmen alleen moest je nog afzwemmen en dat vond je een beetje spannend. Dus ik vind het spannend, maar ik heb er zin in. Probeer het eens, vind je dat goed?” Hij herhaalde wat ik zei en het viel hem op dat hij dat inderdaad beter vond om te zeggen. Ik legde hem uit wat het woord zenuwachtig doet met je mind en wat het woord spannend doet met je mind. Zo heeft hij zelf ondervonden toen hij het toepaste en hij weet nu hoe het komt dat dit zo werkt.

“Zo en nu even ademhalen Djino. Diep in door je neus en weer uit door je mond. Als je wilt kun je je ogen sluiten. Herhaal dit sowieso drie keer, maar als je het fijn vindt kun je het vaker doen”. Met ogen open haalt hij 5 keer adem. “Bedankt mama ik voel me al ietsje beter”.  Ik wil natuurlijk voor goed gaan. Dus we gaan nog even door.

“Gelukkig mop, graag gedaan, daar ben ik blij om. Vind je het ok zo of kunnen we nog wat doen om je goed te laten voelen? Wat wil je dan anders of wat wil je weg hebben?

Weer is hij even stil en zegt dat het nog borrelt in zijn buik en ondertussen maakt hij met zijn hand een beweging van open naar een vuist.

Ik weet genoeg: een knoop in de maag voor het onbekende.

“Djino weet je nog die keer op de kermis in Spanje, dat je samen met papa ergens in ging dat rondjes draaiden. Iedereen was al geweest en jij wachten op papa om samen te gaan”.

Ja dat wist hij wel. “Ok en wat vond je daarvan?”. Er komt een grote grijns op zijn gezicht en hij begint enthousiast te vertellen. “Supergaaf, was echt vet, ging hard, hij wilde nog een keer, maar dat mocht niet, vond hij jammer, volgende keer ging hij weer” etc.etc.

“En weet je nog dat je dat spannend vond om te doen?” Ja dat wist hij nog wel, maar was toch minder dan nu met de les vertelde hij, want dat wist hij toch een beetje (daar kon hij een voorstelling van maken).

“Ok, dan kan en dat mag, maar als je terugdenkt aan de kermis wordt je er blij van. Dus je hebt iets gedaan wat je spannend vond en je bent nu heel blij. Want de volgende keer ga je weer. En ja als het niet leuk was heb je weer een wijze les geleerd, want dan ga je de volgende keer niet meer. En waar voel je het fijne gevoel in je lichaam?”

Hij voelde het in zijn benen. “Ok, voel dat fijne gevoel in je benen. Je bent blij, je bent enthousiast, je vond het supergaaf, sluit maar even je ogen en ga terug naar dat moment op de kermis. Hoor de muziek, zie de lichtjes, je zit naast papa, voel dat fijne gevoel in je benen, het gaat hard, je vind het echt vet. Maak het gevoel nog meer en nog fijner. Het gevoel gaat van je benen naar je buik, naar je billen, naar je armen en naar je hoofd, Het fijne gevoel zit nu in heel je lichaam en je geniet van dit fijne gevoel en voelt je helemaal lekker. Haal een keer adem door je neus en weer uit door je mond. Dit gevoel is altijd bij je. haal nog een keer adem door je neus en uit door je mond beweeg je handen en voeten. Haal een keer adem door je neus en weer uit door je mond, je bent weer in het hier en nu en mag je ogen open doen wanneer jij dat wilt”.

“Mam wat betekent hier en nu?” Mijn mooie man, zijn ogen sprankelen weer en ik ben dankbaar dat ik mijn kind hebben kunnen helpen aan een ander gevoel en kunnen leren dat hij zijn gevoel zelf kan beïnvloeden. “Hier in de auto, nu in de auto, niet een half jaar geleden op de kermis”. “Ah ok, was wel leuk mam, ik vind het nu alleen nog maar spannend en leuk om te gaan, zijn we er al bijna? Papa komt er ook heen toch?” “High vife babe, ja papa zien we daar”.  We een geweldig uur gehad en meteen bij binnenkomst had hij alweer praatjes tegen de knul die ons begeleiden. Wat hou ik toch van mijn vak, heerlijk dat blije gezichtje.

Hallo wereld.

Dit is mijn eerste officiële bericht via 19 x anders opvoeden.
Yeah onwijs leuk en super spannend.

Maar bovenal wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om
jou te bedanken.

Bedankt dat je nieuwsgierig bent.
Bedankt dat je de tijd neemt.
Bedankt voor het vertrouwen.
Bedankt dat je open staat voor andere zaken.
Bedankt voor het geloof.

Bedankt jezelf en geef je eens een schouderklop,
dat je tijd en energie steekt om een positieve bijdrage te leveren
in het opvoeden.

Ik dank jou en je kind en samen gaan we voor het positieve leven.

Liefs Nathalia